Die ontsteltenis van Maronius Pilla en Josef se vraag - Die heidense bekentenis van Maronius – Josef se beskeie uitleg – Cirénius se vermaning tot versigtigheid

(06 Nov 1843)

61 Maronius Pilla was so ontsteld oor hierdie wonderbaarlike verskynsel, dat hy oor sy hele liggaam gebewe het soos die blare van `n esp (trilpopulier) tydens `n swaar storm! 

[2] Josef het egter spoedig Maronius se groot benoudheid gesien en het daarom dadelik na hom toe gegaan en gesê: 

[3] ”Maronius Pilla, waarom beef jy dan so verskriklik? Het iemand jou kwaad aan gedoen?” 

[4] En Maronius het Josef geantwoord: ”O man, daar is niemand wat u gelyke op aarde is nie, u het dit maklik, want u is `n God wie alle elemente moet gehoorsaam! 

[5] Maar ek is net `n swak en sterflike mens, wie se lewe, net soos die bestaan van die suil, in u hand lê! 

[6] Met u gedagtes kan u my, sekerlik net soos `n hele wêreld, in `n oogwink vernietig! 

[7] Hoe sou ek dan nie bewe voor u nie, wat sekerlik die magtigste oervader van al ons gode is, as hulle werklik iewers sou bestaan?! 

[8] Alreeds sedert ondenkbare tye was die suil gewy aan Jupiter Stator; alle storms en weerligstrale het uit groot vrees daarvoor gebewe en teruggedeins! 

[9] En nou vernietig selfs u onmondige Kind dit! As u Kind al soiets kan doen, wat vir `n mag moet daar dan nie in u skuil nie?! 

[10] Laat u deur my, onwaardige aardwurm, aanbid!” 

[11] Maar Josef het gesê: ”Luister, vriend en broer Maronius; jy vergis jou deeglik! 

[12] Ek is nie meer as jy nie, dus ook `n sterflike mens; as jy lewenslank kan swyg teenoor almal, dan sal ek jou iets vertel! 

[13] Swyg jy egter nie, dan sal dit met jou nie veel beter gaan as wat dit met die suil gegaan het nie! 

[14] Dus luister na my, as jy wil en dit wil waag!” 

[15] Maar Maronius het Josef op sy knieë gevra om hom tog niks te vertel nie; want hy sou wel op die een of ander tydstip toevallig iets kon uiter en dan sou hy verlore wees. 

[16] Maar Josef het gesê: “Wees daaroor nie bekommerd nie; die Heer van hemel en aarde tugtig nooit iemand vanweë `n toevalligheid nie! 

[17] Daarom kan jy my sonder vrees aanhoor; wat ek jou sal sê, sal jou nie vernietig nie, maar jou wel vir ewig behou!” 

[18] En Cirénius, wat die Kind nog aanbiddend en liefkosend op sy hande gedra het, het nader na Josef getree en aan hom gesê: 

[19] ”My grootste en beste vriend! Laat Maronius nou soos hy is; ekself sal hom vandag by my eers voorberei en môre kan jy hom dan die hoëre inwyding gee!” 

[20] Josef was daarmee eens en het hom weldra weer met die geselskap in die woonhuis in begeef.