Cirénius se dank - Die edelmoedigheid en die wysheid van die beskeie Josef - Cirénius dra agt arm kinders ter opvoeding oor aan Josef

(03 Jan 1844)

107 Cirénius het nou aan Josef gesê: ”Geagte vriend en broer! In jou huis het ek nou in elke opsig my grootste geluk gevind; sê my nou, welke loon jy vir jouself van my verlang! 

[2] O, vertel my, hoe kan ek jou ook maar enigsins in die geringste mate vergoed vir wat jy alles vir my gedoen het? 

[3] Maar hou daarby geen rekening met hierdie villa, wat as beloning vir jou sekerlik te gering en ellendig is!” 

[4] En Josef het gesê: ”O broer en vriend, wat dink jy wel van my?! 

[5] Dink jy dan, dat ek `n handelaar in liefdadigheid is en alleen die goeie doen terwille van `n beloning? 

[6] O, hoe sterk vergis jy jou nou, as jy dit van my dink! 

[7] Kyk, ek weet van niks wat ellendiger is as `n betaalde weldoener en `n betaalde weldaad nie! 

[8] Werklik, mag ek vervloek wees, asook die dag en die uur waarop ek gebore is, as ek van jou ook maar `n stater* sou wou aanneem! *(`n klein antieke Griekse muntstuk. HAT, Perskor, 1994, bladsy 1008. )  

[9] Neem jy daarom nou maar baie welgemoed jou vrou, die gereinigde Tullia, tot jou; wat jy vir haar en vir nog so `n menigte armes sal doen, dit sal ek altyd beskou en aanneem as `n goeie loon vir wat ek vir jou gedoen het! 

[10] Verskoon die huis egter van elke skenking, want wat ek het, is genoeg vir ons almal! Wat sou die doel van meer wees? 

[11] Jy dink miskien dat ek vir Eudokia `n soort losiesgeld sou vra? - O, wees maar gerus daaroor! 

[12] Ek neem haar op as `n dogter en sal haar in die barmhartigheid van God opvoed. 

[13] Waar vind jy `n vader wat homself vir die opvoeding van sy dogter nog iets deur iemand anders sou laat betaal?! 

[14] Ek sê vir jou, dat Eudokia meer werd is as die hele wêreld; daarom is daar op die hele wêreld geen aanvaarbare loon, wat vir haar aangebied sou kon word nie! 

[15] Die groot loon wat ek vir al my dade het, kyk, Hy lê nou in die arms van Eudokia!” 

[16] Toe Cirénius hierdie groot onbaatsugtigheid van Josef opgemerk het, het hy diep ontroerd gesê: 

[17] ”Waarlik, voor God en alle mense op aarde staan jy daar as `n mens van alle mense! 

[18] Dit sou vergeefse moeite wees om jou met woorde te roem, want jy is bo elke menslike woord verhewe! 

[19] Maar ek weet wat ek sal doen om jou te laat sien hoe buitengewoon hoog ek jou ag en waardeer. 

[20] Ek sal jou `n geskenk gee, wat jy sekerlik nie sal afwys nie! 

[21] Kyk, ek het in Tyrus drie meisies en vyf jong seuns van baie behoeftige ouers, wat al gesterf het, gevind! 

[22] Hierdie liewe kinders sal ek hier na jou laat bring, sodat hulle deur jou opgevoed kan word! 

[23] Jy kan daar volkome verseker van wees, dat ek vir hulle onderhoud sal sorg. 

[24] Sal jy my dit ook weier? Nee, Josef, my verhewe broer, dit sal jy sekerlik nie doen nie!” 

[25] En Josef het heeltemal ontroerd gesê: “Nee, broer, dit sal ek jou nooit weier nie! Stuur daarom hierdie kinders so spoedig moontlik hierheen; hulle sal op die beste wyse versorg word in alles wat hulle nodig het!”