Tullia in koninklike klere en Eudokia se verdriet - Die troostende woorde van die Kindjie vir Eudokia en Eudokia se vreugdetrane - Maria se medelewendheid

(08 Jan 1844)

110 Die koninklike klere vir Tullia was in `n kort tydjie aangebring en sy is daarmee getooi, soos reeds gesê. 

[2] Maria het haar kleed teruggeneem, dit gewas en dit toe weer vir haarself gehou. 

[3] Cirénius wou vir Maria weliswaar ook daarvoor koninklike klere gee, 

[4] maar sowel Maria as Josef het dit plegtig van die hand gewys. 

[5] Toe Eudokia egter Tullia in haar ware koninklike prag gesien het, het haar gemoed vol geword, sodat sy heimlik begin sug het. 

[6] Maar die Kindjie het saggies aan haar gesê: ”Eudokia, Ek sê vir jou, sug nie vanweë die wêreld nie, maar sug vanweë jou sonde, dan sal dit met jou beter gaan! 

[7] Want kyk, Ek is meer as Cirénius en Rome; as jy My het, dan besit jy meer as wanneer jy die hele wêreld sou besit! 

[8] Maar as jy My volkome wil besit, dan moet jy berou hê oor jou sonde, ten gevolge waarvan jy onvrugbaar geword het! 

[9] As jy egter uit liefde tot My berou het oor jou sondes, dan eers sal jy na die mate van jou liefde tot My besef, wie Ek eintlik is! 

[10] As jy My eenmaal sal ken, dan sal jy gelukkig wees asof jy die vrou van die keiser self sou wees! 

[11] Want kyk, die keiser moet daar goed oor waak, dat hy nie van die troon afgestoot word nie! 

[12] Ek is egter genoeg vir Myself! Geeste, sonne, mane, planete en al die elemente is aan My gehoorsaam; en nogtans het Ek geen bewakers nodig nie, en laat My selfs deur jou op die arms dra, ten spyte daarvan jy `n sondares is! 

[13] Wees dus kalm en huil nie, want jy het ontvang wat Tullia ontneem is, toe sy die koninklike kleding ontvang het! 

[14] En dit is oneindig veel meer as die goudglimmende koningskleding, wat dood is en die dood bring, 

[15] terwyl jy die Lewe op jou arms dra en die dood in ewigheid nie sal smaak nie, as jy My liefhet!” 

[16] Hierdie woorde van die Kindjie het so `n heilsame uitwerking op Eudokia se gemoed gehad, dat sy van louter vreugde in hoogsgeluksalige verwondering begin te huil. 

[17] Maria het egter opgemerk dat Eudokia se oë vol vreugdetrane is; sy het daarom na haar toe gegaan en haar gevra: 

[18] ”Liewe Eudokia, wat is dit met jou, dat ek soet trane van vreugde in jou oë ontdek?” 

[19] En Eudokia het na `n diepe sug van geluksaligheid geantwoord: 

[20] ”O, gelukkigste moeder op die hele aarde, kyk, jou Kindjie het wonderbaarlik tot my gespreek! 

[21] Waarlik, sulke woorde kan sterflike mense in al hulle wêreldwysheid nie praat nie, maar alleen gode is in staat tot sulke woorde! 

[22] My hart is nou vervul met die groot gedagtes en vermoedens! Dit styg uit `n verborge diepte in my op soos helder sterre uit die see en daarom huil ek van verrukking!” 

[23] En Maria het gesê: ”Eudokia, wees maar geduldig! Na die sterre sal ook die son kom; in die lig daarvan sal jy eers gewaar word, waar jy is! - Maar wees nou stil, want Cirénius kom hierheen!”