Vas as straf vir Jakob en die Kindjie weens die versuim van die tafelgebed - Gesprek van die Kindjie met Jakob en Josef - Jakob en die Kindjie hardloop weg –

(21 Mei 1844)

211 Daarna het Josef met sy gebruiklike tafelgebed begin en die spyse geseën, 

[2] waarna hy aan die Kindjie gevra of Hy ook al gebid het. 

[3] Maar die Kindjie het weer geglimlag en aan Jakob gesê: 

[4] “Nou sal dit goed met ons gaan! Ons het immers albei die smeek- en dankgebed vergeet en het nogtans alreeds van die vis geëet! 

[5] Doen jy so goed moontlik die praatwerk, andersins kry ons beslis weer `n straf en sal miskien moet vas!” 

[6] En Jakob het ietwat verleë gesê: “Liewe vader Josef, ek vra u om vergifnis, want ek het hierdie keer werklik saam met my Jesus vergeet om te bid!” 

[7] Toe Josef dit van Jakob gehoor het, het hy `n stuurse gesig getrek en gesê: 

[8] “As julle vergeet het om te bid, vergeet dan die ete ook maar tot vanaand en gaan intussen na buite om `n bietjie in die buitelug te wandel!” 

[9] Hier het die Kindjie vir Jakob geglimlag en gesê: “Nou, daar het ons dit dan; het Ek nie nou net gesê, dat dit op vas sou uitloop nie?! 

[10] Maar wag tog nog `n bietjie; Ek wil eers ook nog `n paar woordjies met Josef praat! 

[11] Miskien laat hy dan nog ietwat met hom handel oor die vas tot aan die aand.” 

[12] En heimlik het Jakob gesê: “Heer, doen wat Jy die beste dink, dan sal ek Jou voorbeeld volg!” 

[13] En die Kindjie het aan Josef gevra: “Josef, is dit wel jou volkome erns?” 

[14] En Josef het gesê: “Ja, vanselfsprekend, want wie nie bid nie, moet ook nie eet nie!” 

[15] Die Kindjie het opnuut geglimlag en gesê: “Maar dit noem Ek kwaai wees! 

[16] Kyk, as Ek so streng sou gewees het soos jy nou is, dan sou baie wat vandag wel eet, hoewel hulle nie gebid het nie, `n vasstraf hê! 

[17] Maar tog sou Ek van jou wel eers wil hoor, waarom en tot wie Ek dan eintlik moet bid!! 

[18] En dan sou Ek ook graag van jou wil verneem tot wie jy eintlik wel bid in jou gebed en tot wie moes die arme Jakob gebid het!” 

[19] En Josef het gesê: “Tot God, die Heer, Jou heilige Vader, moet Jy bid, omdat Hy gewyd is, meer as gewyd!” 

[20] En die Kindjie het gesê: “Ja, daarin het u natuurlik wel gelyk, 

[21] maar die tragiese aan die saak is alleen, dat jy die Vader van alle heerlikheid nie ken, tot wie jy bid nie! 

[22] En hierdie Vader sal jy nog lank nie ken nie, omdat die oogklappe van jou ou gewoonte jou daaraan hinder!” 

[23] Daarna het die Kindjie aan Jakob gesê: “Laat ons maar na buite gaan, dan sal jy sien, dat `n mens buite in die vrye natuur ook sonder gebed iets te ete kan kry!” 

[24] Daarop het die Kindjie met Sy Jakob na buite gehardloop en het Hom nie laat terughou nie.