Die dankbaarheid, die geskenk, en die afskeidsrede van Cirénius - Hy bly nog `n dag

(14 Junie 1844)

230 Met hierdie kinderlike tafereel is ook die oggendete afgesluit. 

[2] Nadat Josef die dankgebed beëindig het, het Cirénius dadelik na hom toe gegaan en gesê: 

[3] “My geliefde vriend, jou verdienstes vir my en selfs vir my broer Julius Augustus Quirinus Caesar in Rome, is van so `n te aard, dat ek jou hulle nooit na waarde sal kan vergoed nie. 

[4] Maar om jou heeltemal nie te beloon nie, is vir my volstrek onmoontlik! 

[5] Ek weet egter dat jy van my geen koninklike beloning sal aanneem nie; 

[6] daarom het ek die volgende oorweeg: Soos dit vir my lyk, kan jy hierdie jaar `n skraal graanoes verwag; 

[7] nogtans het jy redelik baie mense in die huis. 

[8] Nege persone behoort in elk geval aan my en julle is ook agt, dus met altesaam sewentien persone. 

[9] En my gees sê my nou, dat jou meelkaste leeg is en net soook jou voorraadkamer, 

[10] en dat dit met jou ook alreeds met die voer vir jou koeie, bokke en esels sleg gaan. 

[11] Kyk, dit alles weet ek baie presies - en ook dat julle byna niks meer het om aan te trek nie. 

[12] Daarom, my geliefde broer, moet jy ten minste soveel van my aanneem soos wat jy voorlopig nodig het. 

[13] Ek weet wel dat dit uiters belaglik is as `n aardse mens van plan is om die Heer van die oneindigheid te ondersteun, vir wie dit `n kleinigheid is om met één woord tallose wêrelde te skep. 

[14] Maar ek weet nou ook dat juis hierdie heilige Heer nie steeds wonders wil doen teen Sy ewige wonderlike orde in nie, omdat daaraan altyd `n oordeel vir ons, geskape wesens, verbonde is. 

[15] Daarom moet jy hierdie keer ten minste soveel van my aanneem soos jy nodig het 

[16] en moet jy my hierdie keer nie, soos gewoonlik, afwys nie!” 

[17] En Josef het gesê: “Ja broer, hierdie keer sou jy byna gelyk hê, 

[18] maar voordat ek iets van jou aanneem, moet ek tog die Heer vra.” 

[19] Nou het die Kindjie, wat nog by Jakob was, vinnig nadergekom en aan Josef gesê: 

[20] “Josef, neem maar aan wat Cirénius jou wil gee sodat jy die huisgesin dan van lewensmiddele kan voorsien!” 

[21] Daarop neem Josef die aanbod van Cirénius aan. 

[22] Cirénius het nou dadelik aan Josef `n som van duisend pond silwer en sewentig pond goud oorhandig. 

[23] Josef het Cirénius daarvoor bedank en het die swaar som in ontvangs geneem. 

[24] Cirénius was besonder in sy skik daaroor en het gesê: “Broer, nou is my hart wel duisend sentenaar* ligter! Maar vandag vertrek ek nie meer hiervandaan nie, maar môre, want my groot liefde laat my nie van hier gaan nie.” En Josef het hom baie daaroor verheug.

(sentenaar = 100 kg)