Die vermoedens van Salóme en Cornelius oor hierdie klein karavaan - Beide bekyk die geselskap – Salóme val in `n floute van vreugde

(23 Julie 1844)

260 Salóme en Cornelius het diep daaroor nagedink, wie hierdie geselskap uit Egipte tog wel sou mag wees. 

[2] Cornelius het gesê: “Hierdie vier man, wat nog nie so oud skyn te wees nie, het volgens my waarneming `n sterk ooreenkoms met die seuns van daardie wonderlike man met wie ons albei in Betlehem te make gehad het. 

[3] Ook hulle spraak het `n duidelik merkbare Nasareense aksent. 

[4] Sê eers, my hooggeagte vriendin! Hierdie wonderlike man, wat Josef heet, het immers hoogs waarskynlik ook na Egipte geëmigreer, soos ek uit die brief van my broer in Tyrus verneem het. 

[5] Wat, indien dit dieselfde Josef sou wees? 

[6] Moet ons nie na die geselskap toe gaan om hulle te sien nie? En indien dit egter hulle is, 

[7] moet ons dan nie alles doen om hierdie mees verhewe geselskap onmiddellik gasvry te ontvang nie?” 

[8] Toe Salóme dit gehoor het, sy byna flou geval van verrukking en gesê: 

[9] “Ag vriend, jy het seker gelyk, dit sal wel so wees; dit is sekerlik die heilige familie!

[10] Laat ek daarom dadelik my dienaars wek om saam met ons na die plek te gaan waar hierdie familie rus!” 

[11] Daarop het Salóme al haar dienaars wakker gemaak. 

[12] Binne `n halfuur was almal in Salóme se huis op die been. 

[13] Toe alles in gereedheid was, het Cornelius aan Salóme gesê: 

[14] “Laat ons nou gaan om te sien wie hierdie familie is!” 

[15] Daarop het Salóme dadelik almal in die huis byeengeroep en die hele geselskap het hulle na die plek begewe waar Josef by `n matige vuur gerus het.  

[16] Toe hulle daar aangekom het, het Cornelius aan Salóme gesê: 

[17] “Kyk eers daar! Daar langs die vuur, is dit nie die jeugdige Maria, Josef se vrou met haar Kind nie? 

[18] En daardie bejaarde man, sê my, is dit nie Josef, daardie wonderlike man wat ons in Betlehem leer ken het nie?” 

[19] Toe het Salóme se oë groot geword en in daardie rigting getuur en geleidelik herken wat Cornelius aan haar gewys het. 

[20] Maar nou was dit dan ook te veel vir Salóme! Sy het inmekaargesak en flou geword en Cornelius het moeite gehad om sy metgesellin weer op die voete te help.