Vergoedingsgeskenk van die seun Sixtus vir vader Cirénius: `n Voordrag oor die wese en vorm van die aarde - Die bevestiging deur die Kind Jesus

(17 Mrt 1844)

186 Die oudste van die drie jong seuns het nou na Cirénius toe gegaan en aan hom gesê: 

[2] “Vader Cirénius Quirinus! Omdat u ons oor soveel dinge uitgevra het en ons u geen enkele antwoord skuldig gebly het nie en u daardeur groot vreugde van ons beleef het, 

[3] sou u vir u liefde en sorg vir ons ook nie `n klein vergoedingsgeskenk van my wou aanneem nie?” 

[4] Cirénius het oor hierdie vraag geglimlag en aan die seun gesê: 

[5] “My liewe Sixtus, jou voorstel is baie verheugend en lief, maar jy moet die voorwerp wat jy my wil gee eers nader beskryf, 

[6] dan sal ek julle almal dadelik sê of ek dit kan aanneem of nie!” 

[7] Daarop het die seun geantwoord: “O vader Cirénius Quirinus, dit is geen voorwerp wat ons u ten geskenk wil en kan gee nie, 

[8] maar `n nuwe wetenskap, waarvan u tot nou toe sekerlik geen idee het nie!” 

[9] Toe Cirénius dit van Sixtus verneem het, het hy aan hom gesê: 

[10] “Luister, my liewe Sixtus, as dit so met die saak gesteld is, dan mag jy my gee soveel jy maar wil en ek sal alles met die grootste bereidwilligheid aanneem!” 

[11] Na hierdie uitlating van Cirénius het die seun gesê: 

[12] “Nou dan, as u, vader Cirénius Quirinus, dit goed vind, luister dan na my! 

[13] U het sekerlik tot nou toe nog nooit in waarheid gehoor hoe ons aarde daar uitsien en watter gestalte dit het nie! 

[14] Wat dink u, watter gestalte het dit, die groot aarde, wat ons almal dra en voed deur die barmhartigheid van God in haar?”  

[15] En Cirénius was verbaas oor hierdie vraag en het nie geweet wat hy daarop moes sê nie. 

[16] Eers na `n rukkie het hy aan die seun gesê: “Luister, jong seun, jou vraag bring my in groot verleentheid, want ek kan jou daarop geen duidelike antwoord gee nie. 

[17] Ons het wel allerlei vermoedens oor die wese van die aarde, maar as dit om `n vasstaande waarheid gaan, dan kan `n mens nie met vermoedens voor die dag kom nie! 

[18] Spreek jy dus nou maar heeltemal alleen, dan sal ek na jou luister en dan jou beskrywing beoordeel!' 

[19] Nou het die jong seun op `n wenk van Josef die huis ingehardloop en baie versigtig die aardbol, wat die Kindjie die nag vantevore vanweë die maansverduistering uit `n pampelmoes geskape het, gebring. 

[20] Toe Cirénius hierdie produk gesien het, het hy hom verwonder en gesê: “Ja, maar wat is dit dan? Is dit dalk die veronderstelde geskenk? 

[21] Jy het so pas tog gesê, dat die geskenk geen voorwerp sou wees nie, maar alleenlik `n wetenskaplike uiteensetting! 

[22] Maar die ding hier is tog maar net `n voorwerp en geen wetenskaplike uiteensetting nie!” 

[23] Maar die seun het gesê: ‘Liewe vader Cirénius Quirinus, dit is wel waar, maar hierdie voorwerp kan ek u nie ten geskenk gee nie, omdat dit nie myne is nie, 

[24] maar dit is hier nodig, as u my sou wou verstaan!” 

[25] Nou het die seun begin om soos `n professor met behulp van die aardbol die wese van die aarde te verklaar en wel met so `n deeglikheid dat dit Cirénius in die grootste verbasing gebring het. 

[26] En toe die jong seun klaar was, het die Kindjie aan Cirénius gesê: “So is dit! Maar sodat jy `n aandenking hiervan sal hê, sal hierdie klein aarde ook joune wees, totdat jou eens in My ryk `n groter een ten deel sal val!”