Die uitleg en verklaring van die veelseggende spel -Nuwe onenigheid tydens die tweede spel - Die derde gooi - Die eersugtige meisie in die ministerskuiltjie - Die aanhitsing teen die Kind - Die nuwe, laaste gooi en herstel van die fundamentele lewensorde

(29 Mrt 1844)

195 Gedurende die verloop van hierdie tweede spel het daar weer ietwat onenighede tussen die spelers voorgekom. 

[2] Die minister is te veel gevrees, omdat dit Cirénius self was; die veldheer en ook die landvoog en die regter het hulle nouliks durf waag om teen die minister op te tree en was heimlik nukkerig by hulleself oor so `n orde.. 

[3] Veral `n paar meisies, wat die landvoog en die regter voorgestel het, was nie tevrede nie, omdat hulle sonder toestemming van die minister niks mag gedoen het nie. 

[4] Alleenlik Sixtus in sy kinderkuiltjie was volkome tevrede. 

[5] Die Kindjie het hierdie onenigheid opgemerk en het almal daarom weer byeengeroep, die albasters opnuut uitgedeel en vir die derde maal laat gooi. 

[6] By hierdie gooi egter het Cirénius in die koningskuiltjie en die Kindjie in die kinderkuiltjie gekom; 

[7] en alle kinders het `n groot vreugde daaraan gehad, dat die twee jaar en vier maande oue Jesus ook eenkeer in die kinderkuiltjie gekom het. 

[8] Nou het dieselfde meisie weer daar aangekom en aan die Kindjie gesê: “Kyk, dit is die regte plek vir Jou; ek is bly, dat Jy ook eenkeer in hierdie vervelige kuiltjie kom!” 

[9] Maar die Kindjie het egter gesê: “Kyk, die ministerskuiltjie is nog vry! Neem `n albaster en gooi, miskien kom jy wel daarin!” 

[10] Toe het die meisie tog maar weer `n albaster geneem en gegooi en het presies in die ministerskuiltjie gekom. 

[11] Toe sy haarself in die ministerskuiltjie gesien het, het sy `n hoogrooi kleur van vreugde gekry, omdat haar eersug eindelik `n keer bevredig was en sy het skertsend gesê: 

[12] “Nou, my Jesus, verheug Jou; nou sal ek Jou wel straf as Jy ongehoorsaam is!” 

[13] En die Kindjie het gesê: “Weet jy, kinders is vry van die wet; wat wil jy dan met My doen?” 

[14] Maar die meisie het gesê: “Laat die spel maar eers begin, dan sal Jy dadelik sien of die minister geen gesag oor kinders het nie!” 

[15] Nou het Cirénius as koning die spelreëls uitgedeel en elkeen het na sy plek gegaan om daar sy funksie uit te oefen. 

[16] Die minister het veral die priester hewig teen die kind opgestook, dat hy Hom nie na hom sou laat kom nie. 

[17] Dus het ook die andere beroepe geen gehoor aan die kind gegee nie. 

[18] Daarom het Jesus na die koning gehardloop en Hom volgens die reëls van die spel by hom bekla omdat Hy vervolg is.  

[19] En die koning het gesê: “O Heer, ek is nog te min in hierdie reëls ingewy! 

[20] Omdat daar, ongeag hierdie reëls, nou al weer wanorde in die spel ingesluip het, sal ek die klein geselskap weer byeenroep en as Jy wil, kan ons dadelik `n nuwe gooi doen!” 

[21] En die Kindjie het gesê: “Ja, Cirénius, `n nuwe en vir ewig die laaste! 

[22] Roep dus die kinders weer byeen, dan sal ons die laaste toets doen!” 

[23] Cirénius het die kinders byeengeroep en die albasters verdeel en daar is gegooi. 

[24] Hierdie keer het al die kinders met inbegrip van Cirénius in die kinderkuiltjie gegooi; alleenlik Jesus het in die koningskuiltjie gegooi. 

[25] Toe het Sy kuiltjie dadelik begin gloei en Sy albaster soos die son te straal. 

[26] En die Kindjie het die stralende albaster geneem en dit in die vaderkuiltjie geplaas en daarop aan Cirénius gevra:

[27] “Cirénius, verstaan jy nou wel hierdie betekenisvolle spel al `n bietjie?” 

[28] En Cirénius het gesê: “O Heer, my lewe, hoe sou ek dit moes verstaan?” 

[29] En die Kindjie het gesê: “Luister dan na My; Ek sal dit aan julle almal duidelik en deeglik uitlê!”