Begroeting van die geselskap deur Cornelius en Salóme - Die vermoeide reisigers trek weer in hulle ou huis

(24 Julie 1844)

261 Toe Salóme herstel het van haar floute van verrukking, het sy aan Cornelius gesê: “O vriend, dit is te veel op een keer vir `n swak mens! 

[2] Gun my nog `n oomblikkie rus, dan sal ek na die heilige gesin toe gaan, en hulle meedeel, dat ek hulle hoewe vir hulle in stand gehou het!” 

[3] Cornelius het gesê: “Weet jy wat, as jy te swak voel, laat my dan namens jou gaan om die gesin te laat weet wat jy vir hulle gedoen het! 

[4] Want kyk, ons moet geen tyd verloor nie! Hierdie verhewe reisigers sal baie moeg wees, en het so gou moontlik goeie huisvesting nodig; daarom sal ek in jou plek dadelik na hulle toe gaan.” 

[5] Toe Salóme dit van Cornelius gehoor het, het sy gesê: 

[6] “O vriend, jy het gelyk; maar ek is alreeds weer kalm en dus sal ek ook dadelik saam met jou gaan.” 

[7] Na hierdie besluit het beide na die geselskap toe gegaan. 

[8] En Cornelius het die woord gevoer en gesê: “God, die Heer van Israel is met julle, soos ook met my en met my metgesellin Salóme! 

[9] Ek het daarin geslaag om u te herken en daar is nou geen twyfel meer nie dat u, bejaarde opregte man, dieselfde Josef is met u jong vrou Maria, wat drie jaar gelede na Egipte getrek het om aan die vervolging van Herodus te ontkom. 

[10] Daarom het ek vinnig hierheen gekom om u dadelik te ontvang en in u eiendom in te lei.” 

[11] Toe Josef dit van Cornelius gehoor het, het hy opgestaan en hom gevra: 

[12] “Goeie man, wie is u dan dat u so-iets aan my kan bekend maak? 

[13] Sê my u naam, dan sal ek u dadelik volg!” 

[14] En Cornelius het gesê: “Mees verhewe grysaard! Kyk, ek is die landvoog van Jerusalem 

[15] en my naam is Cornelius. Ek is dieselfde een wat in Betlehem `n klein vriendediens aan u bewys het. 

[16] Bekommer u daarom nou oor niks nie, want kyk, hierdie vriendin van my, Salóme uit Betlehem, het u opdrag noukeurig uitgevoer!”  

[17] Nou het Salóme voor Josef se voete neergeval en met bewende stem gesê: 

[18] “Wat `n vreugde vir my, arme sondares, dat my onwaardige oë u weer sien! 

[19] O, kom, kom saam na u huis! Want my huis is so `n barmhartigheid nie werd nie!”

[20] Josef is nou tot trane toe beweeg en het gesê: 

[21] “O groot God en Vader, hoe goed is U! U lei die vermoeide reisiger steeds altyd na die allerbeste doel!” 

[22] Daarop het hy Cornelius en Salóme omhels, waarna hy dadelik met hulle saamgegaan het na sy hoewe.