Die besware van die priesters - Cirénius neem die verantwoordelikheid op homself - `n Slegte getuienis van Romeinse geldsug - Die huweliksvoltrekking van Cirénius en Tullia

(05 Jan 1844)

109 Die drie priesters het dadelik gekom en een van hulle het gesê: ”Net `n gebod van die goewerneur kan ons vandag laat praat, 

[2] want ons het vanoggend gesweer om die hele dag geen woord te praat en geen hap te eet nie! 

[3] Maar, soos gesê, breek ons vanaand hierdie eed, omdat ons daartoe deur die gebod van die landvoog gedwing word! Mag hy eendag vir ons rekenskap daarvan aflê.” 

[4] Cirénius het egter gesê: ”Werklik, ek het julle geensins gedwing nie; maar as julle daar `n gewetensaak van maak, dan neem ek dit baie graag op my rekening! 

[5] Ek is immers in die huis van Hom, vir wie sulke soort rekeninge hoofsaaklik aangaan - en daar glo ek dat dit met die vereffening van hierdie rekening met my nie so swaar hoef te gaan as julle jul dit op dwase manier voorstel nie!” 

[6] En Josef het gesê: ”O broer, die toets is alreeds klaar, sê die drietal daarom maar, wat jy van hulle verlang!” 

[7] Een van die drie priesters was Cirénius egter voor en het hom gevra, wat hulle dan wel vir hom moes doen. 

[8] En Cirénius het aan hulle baie kortliks sy versoek voorgelê. 

[9] Al drie het daarop gesê: ”Die wet is korrek en die handeling net so, maar ons is net onderpriesters en ons getuienis sal nie as geldig beskou word nie!” 

[10] En Cirénius het hulle verduidelik, dat in hierdie geval, vanweë die totale ontbreking van `n opperpriester, elke onderpriester selfs verplig was om `n opperpriesterlike amp en reg uit te oefen. 

[11] Die drie priesters het toe gesê: ”Dit is korrek; maar kyk, toe ons twee dae gelede die opperpriesterlike mag moes uitgeoefen het, het u ons vervloek! 

[12] En noudat ons weer voor u `n opperpriesterlike bevoegdheid moet uitoefen, sou u ons dan nie opnuut vervloek nie?” 

[13] Maar Cirénius het ietwat opgewonde gesê: ”Toe het ek julle vervloek omdat julle `n opperpriesterlike bevoegdheid heeltemal in stryd met die wet wou uitoefen, 

[14] maar nou het julle die wetlike reg voor julle. As julle daarvolgens handel, dan het julle beslis geen vervloeking van my te vrees nie! 

[15] Wel sal ek julle daarvoor `n offergawe gee, wat julle lewensonderhoud sal verseker. En `n offergawe vir Rome sal nie agterweë bly nie!” 

[16] En die drie priesters het gesê: ”Goed, maar ons drie behoort nou ook nie langer aan die gode nie, en wil met die heidendom van Rome niks meer te make hê nie! 

[17] Sal ons getuienis wel geldig wees, as mense in Rome verneem, dat ons oorgegaan het tot die geloof van Israel?” 

[18] En Cirénius het geantwoord: ”Julle weet net so goed soos ek, dat in Rome vir geld elke getuienis geldig is! 

[19] Doen julle daarom wat ek van julle verlang! Al die ander gaan julle niks aan nie, want daarvoor sal ek sorg!” 

[20] Hierdie versekering het die priesters daartoe beweeg om vir Cirénius die gewenste getuigskrif op te stel en hom daarmee te seën. 

[21] Eers toe Cirénius die getuigskrif gehad het, het hy Tullia sy hand gereik en het haar nou tot sy wettige vrou verhef. 

[22] En hy het haar `n ring gegee en onmiddellik koninklike kleding vir haar uit die stad laat haal.