Die kommandant troos die leerlinge

42 Nou sê die kommandant, vir wie Ek ook netnou vertel het wat My binnekort in Jerusalem sou oorkom, en dat hy hom nie daaraan moes steur as hy daarvan sou hoor nie: “Vriende, ook ek weet nou wat julle harte treurig stem! Maar as dit die enigste middel is om die halsstarrigheid van baie ongelowiges in Jerusalem te breek en hulle siende en gelowig te maak, kan ek nie anders as ons Heer en Majesteit en God des te meer te loof, te prys en lief te hê nie; want so-iets kan alleen die hoogste en suiwerste liefde van God hom deur haar skepsels laat welgeval - ons menslike liefde sou dit nooit kan doen nie.

[2] Bowendien sal die Heer na drie dae weer in ons midde wees en ons vervul met Sy magtige Gees, en op die manier tot aan die einde van hierdie aarde by Syne bly; ek dink dus dat ons alle rede het om ons te verheug oor alles, wat Hy vir die moontlike heil van alle mense bepaal het en oor Hom laat kom. Want die dwase, wat vol blindheid sit, kan hulle in hulle dolle woede wel aan die liggaam van die Heer vergryp en Hom ook dood, as Hy dit Self ter verbetering van die blindes sal toelaat, daartoe genoodsaak deur Sy liefde vir ons mense; maar wie sal in staat wees om die ewige, almagtige Godheid in Sy liggaam te dood? Hy sal Sy verhewe liggaam weer tot lewe opwek, en op die derde dag sal Hy weer, net soos nou, by ons wees, sodat ons onsself buitengewoon kan verheug.

[3] Vriende, as ek ook maar die geringste twyfel in myself daaroor kon laat opkom, sou daar deur my toedoen - aangesien ek kommandant van die eerste en hoogste rang is en alle volmag uit Rome het - reeds binne twee weke honderdduisend van die dapperste krygers voor die mure van Jerusalem laat staan, en binne enkele weke sou daar geen steen meer op die ander staan nie. Maar omdat die Heer in die goddelose stad eers nog die grootste wonder wil doen, is daar vir die verwoesting van die slegte stad altyd nog tyd genoeg; want as die mense na die grootste teken van die Heer, deur hulle slegte, maar tog vrye wil en as gevolg van hulle liefde vir die wêreld en hulle eieliefde, hulle tog nie sou bekeer nie, wat ook moontlik is, sal ons Romeine kom en hulle met die swaard `n baie ander evangelie verkondig, die evangelie van die ryk van die duiwel en al sy furieë! (helle Feë)

[4] Dan sal dit nie meer wees: “Die vrede sy met julle!” nie, maar: “Die dood kom oor julle, omdat julle die tyd waarin JaHWeH God julle Self persoonlik besoek het, nie wou herken nie!”

[5] Laat ons nou dus opgewek en vrolik wees; want alles wat die Heer wil, doen of toelaat, is so eindeloos goed, dat ons geen voorstelling daarvan het nie! Ons kan nou baie opgewek na ons huise gaan en `n goed toebereide oggendmaal tot ons neem, as, o Heer, dit vir U welgevallig is?”

[6] Ek sê: “Baie seker, want die dienare van ons herbergier het hulle uiterste bes gedoen om `n baie goeie oggendmaal vir ons klaar te maak; ook jou vrou en jou dogter het spoedig na die vertrek van die leerlinge na die vrou van die herbergier gegaan om daar navraag oor My te doen, en hulle het baie ywerig saamgewerk aan die voorbereiding van die oggendmaal. Ons kan dus nou wel opbreek en op ons gemak na die herberg gaan; maar laat ons via `n klein omweg buite die stad daarheen gaan, sodat ons in die stad nie deur te veel mense opgemerk word wat ons massaal sal volg nie!”

[7] Dit vind die kommandant baie goed, en ons slaan die voorgestelde weg in.

[8] Onderweg verwonder die leerlinge hulle oor die wysheid van die kommandant, en Simon Juda sê: “Dit is hom ook nie deur sy vlees en bloed gegee nie, maar die Heer - egter op één slag meer as aan ons, sedert ons by Hom was; maar die Heer sal goed weet waarom!”

[9] Ek sê: “Omdat hy My op één slag met meer tegemoet gekom het as julle, vandat julle by My was! Maar as My Gees julle harte met My verheerliking sal vervul, sal julle ook in alle wysheid binnegelei word!”

[10] Daarmee was My leerlinge ook tevrede en hulle word almal baie opgewek; want die woorde van die kommandant het `n goeie invloed op hulle gehad, wat daarna `n langer tyd by hulle aangehou het, maar natuurlik geleidelik weer aan krag verloor het.

[11] Nou bereik ons ons herberg, waar die leerling Judas Iskariot met enkele Judeërs in gesprek was. Toe hy ons in die oog kry, gaan hy die huis binne en laat die Judeërs staan; want die geur van die spyse het hom al baie erg aangetrek.

[12] Ook die Judeërs wil nou die huis binnegaan, maar die herbergier sê: “Vriende, julle ken die beperkte ruimte in my herberg; bly dus voorlopig hier in die voorplaas, en as julle iets wil hê, sal dit wel vir julle gebring word! As ons die oggendmaal genuttig het, sal daar nog wel tyd wees om julle versoek kenbaar te maak; maar laat ons tydens die maaltyd met rus!”

[13] Hierop bly die Judeërs in die voorplaas en laat hulle vir die betaling van ses pennings ietwat brood en wyn gee.