Die gebed van die Heer

32 Soos opgemerk, het Ek nie meer langer in Genésaret gebly toe Ek My vriende, wat aan die begin genoemde is, geseën het en afskeid van hulle geneem het, maar Ek staan op saam met My leerlinge en trek `n end verder oor die heerweg, vergesel deur Ebal, Jarah en die drie bekende Romeine, na die tien of eintlik sestig stede, wat deels in die Jordaandal self en deels op die berge en heuwels daar naby en verder op versprei lê.

[2] Toe Ek buite Genésaret, met almal wat by My was, `n eerste, taamlike hoë en oopliggende heuwel bereik het, wend Ek My tot hulle wat My begelei het en sê: “Julle wat My uit groot liefde tot hiertoe vergesel het, omdat julle goed weet en glo Wie daar in My by julle was en Wie julle vergesel het; bly voortaan so in My liefde, so sal Ek in die liefde voortaan ook in julle, by julle en in julle midde bly, en wat julle in hierdie wêreld van die Vader in My Naam sal vra, dit sal julle ook gegee word. Maar vra nie om ydele dinge van hierdie wêreld nie, maar om die ewige skatte van die ryk van God; want al die ander wat julle nodig het om in hierdie wêreld te lewe, sal julle tog wel gegee word!”

[3] Hierop sê die kommandant: “Heer en Majesteit, hoe moet ons bid om U op `n welgevallige manier en dus ook nie vergeefs te vra om aan ons iets wat geregverdig is, te skenk? Want `n mens kan op hierdie wêreld in baie uiteenlopende nood beland en hom met `n egte versoek om hulp alleen tot U wend. Maar hoe moet hy dan vra en bid?”

[4] Ek sê: “Bid in elke nood en teenspoed met natuurlike woorde in jou hart tot My, so sal julle nie tevergeefs bid nie!”

[5] Maar as julle My iets vra, gebruik nie baie woorde en absoluut geen seremonie nie, maar bid baie stil in die geheime liefdeskamertjie van jou hart:

[6] Onse liewe Vader, wat in die hemel woon, U laat Naam altyd en ewig gewy word! Laat U ryk van die lewe, die lig en die waarheid tot ons kom en by ons bly! Laat U wil, wat as enigste gewyd en regverdig is, geskied op hierdie aarde onder ons mense op dieselfde manier as in U hemele onder U volmaakte engele! Gee ons op hierdie aarde ons daaglikse brood! Vergeef ons ons sonde en swakhede, net soos ons altyd hulle sal vergewe, wat teenoor ons gesondig het! Laat geen versoeking oor ons kom wat ons nie kan weerstaan nie, en bevry ons so van alle kwaad, waarin `n mens, as gevolg van `n te sterk verleiding van hierdie wêreld en haar slegte gees kan beland; want van U, o Vader in die hemel, is alle mag, alle krag, alle versterking en alle heerlikheid, wat alle hemele vervul, van ewigheid tot ewigheid!

[7] Kyk, My vriend, so moet iedereen in sy hart bid, so sal sy bede verhoor word, as dit in alle erns bedoel word - maar nie enkel en alleen met die mond nie, maar waaragtig en lewend in sy hart! Want God is in Homself die suiwerste gees en moet as sodanig ook in die gees en die volle en ernstige waarheid daarvan aanbid word.

[8] As jy dit nou insien en begryp, handel ook daarvolgens, dan sal jy lewe, net soos iedereen dit so sal doen!”

[9] Na hierdie kort toespraak van My dank almal My, Ek seën hulle nogmaals en laat die nog altyd sigbare RafaEl gaan, wat soos `n magtige bliksem omhoog skiet, die ewige ruimte in; die Romeine skrik daarvan en kyk `n lang tyd na bo, of hulle sy gestalte miskien in die oog kon kry, wat nou egter nie meer moontlik was nie.

[10] Daarop neem Ek ook afskeid van hulle wat My tot aan hierdie heuwel vergesel het en trek met My leerlinge verder die heuwel op, oor die vrugbare hoogvlakte wat daar begin. Ons bereik binne enkele ure `n klein, ou stad, waarvan die inwoners vir die merendeel Grieke en Romeine was; daar leef onder die heidene ook enkele geheel verskrompel geraakte Judeërs, wat vir hulle self `n klein herberg gehad het, wat hulle tewens vir nood as sinagoge gedien het.