-Hoofstuk 77 -

DIE BLAAS VAN TROMPETTE DEUR DIE TWEE WIT-GEKLEDE MANS, EN DIE INEENSTORTING VAN DIE KLOOSTER. DIE DAMES VAN DIE HEILIGE HART SOOS REUSE PADDAS.  VERDUIDELIKING AAN DIE BANG OUERS.

(Biskop Martin kyk weer na die agterkop van die vrou en sê na `n ruk): "Ja, dit is reg, die twee witgeklede manne is nou regtig op pad na die klooster, vergesel van die ou mense. Hoe nader hulle kom, hoe meer weerligflitse kom van die vele vensters, maar hulle reik nie ver genoeg nie. Ook die donderweer binnekant is skaars hoorbaar. Die groep het nou die muur rondom die tuin bereik. Een van die witgeklede manne maak die hek vinnig oop en hulle almal gaan in die tuin en tot naby aan die kloostergebou. Daar staan die twee manne in wit voor die groep ou mense, hulle trek lang trompette onder hulle klere uit en blaas dit met groot krag. Wat `n sterk, majestueuse klank is dit nie!

Maar wat sien ek? Die kloostergebou stort ineen soos die mure van Jerigo en ons dames kruip onder die puin uit soos wurms uit `n moeras, met bejammering en gevloek. Hulle lyk nou soos reusepaddas wat op die aarde naby Egipte gevind word. Net hul koppe lyk meer soos dié van boa slange as dié van paddas. Ek sien ook dat hulle skerpioensterte het. Die situasie is nou nogal onheilspellend. Die oumense is verskrik met hierdie gesig. Die vreemde paddas het opgehou vloek, maar kwaak verskriklik. Maar hulle kwaak is heel sinneloos en het nie die minste invloed nie, terwyl die twee manne hulle op pad na die weste dryf en die ou mense baie verbaas volg.

Op die terrein van die klooster staan daar nou `n aaklige, somber swembad. Ek vind dit baie skrikwekkend! Een ding is baie vreemd: Ek sien dat die paddas en die groep agter hulle, terwyl hulle vinnig in die rigting van die weste beweeg, maar hulle is nog steeds so groot en helder soos voorheen, al is hulle reeds op `n aansienlike afstand van ons af."

(Borem): "Afstand in die ruimte het geen effek op die sig van `n gees nie. `n Gees is onafhanklik van ruimte en tyd. Slegs die verskillende state van die gemoed verteenwoordig ware geestelike afstande en beïnvloed die sig van die gees, dikwels verblind dit heeltemal. As die twee manne in wit nie teenwoordig was by die vlug van die paddas nie, sou jy nie in staat gewees het om hulle almal te sien nie, want die toestand van die gees van dié paddas is te verskillend van ons s'n. Maar omdat die gedagtes van die twee nou verwant is aan ons s'n, kan ons hulle dieselfde sien, selfs al was hulle op `n groot afstand van ons af! Ons kon `n nabye blik op die hel ook hê. Maar dit sal nie deur middel van `n vereniging van gedagtes tot stand gebring word nie, maar slegs deur middel van die Meester se wonderbaarlike bemiddeling, wat jy sal leer met die verloop van tyd. Nou weet jy die rede vir hierdie optrede, wat tereg vreemd lyk, maar sal later baie duidelik word vir jou. Bly nou kyk na die toneel voor jou wat baie leersaam is." Biskop Martin konsentreer weer op die toneel en sien hoe die paddas, reeds diep in die donker aand, die strand van `n uitgestrekte see bereik en gaan staan het. Hier begin hulle jammerhartig te kwaak en weier om in die water te gaan. Die twee witgeklede manne dwing hulle nie in nie, maar gee hulle `n vrye keuse.

(Toe hy dit sien, sê Biskop Martin): "Kyk na daardie lelike paddas! Hulle wil nie die element waarvoor hulle geskep is, betree nie. Ek begin die rede te vermoed waarom dit so is. Daar moet nog iets van `n beter aard in hulle wees, wat nie behoort aan daardie element nie en wat hulle waarskynlik op die droë grond gaan hou."

(Borem): "Dit mag wees! Maar bly kyk, want die ontwikkeling van die eerste toneel sal gou duidelik word!"

(Biskop Martin hou die toneel aandagtig dop en sê na `n ruk): "Ah, ah, kyk, hoe vreemd! Die paddas blaas hulself nou op tot die skrikwekkende grootte van groot olifante, teenoor die twee witgeklede manne en die groep ou mense, wat meer en meer banger word. Die paddas swel steeds meer op, asof opgeblaas met `n blaasbalk. Hulle lyk asof hulle die hele groep kan aanval, maar die twee manne retireer nie `n enkele tree nie, hoewel die ou mense gereed lyk om weg te vlieg, meer as weghardloop. Nou maak die twee mans hulle stil en een van hulle spreek die ou mense aan: "Moenie bang wees vir hierdie opgeblase goed nie! Dit is net die bose vel wat so skrikwekkend lyk, maar die wese wat binne is, is swakker as dié van `n myt! Ons kan dit wegblaas met `n enkele asemteug, hierdie wesens wie julle as geseënd aanbid het, maar ons sal nie so genadeloos wees soos wat hulle, die toekomstige bruide van God, teenoor ons en julle was nie, alhoewel ons ware Protestante is en vurig protesteer teen alles wat nie van die Meester is nie. En as julle wil weet wie hierdie opgeblase paddas presies is, weet dan dat hulle julle dogters is, wat julle uiterste dwaasheid bykans na hulle verdoemenis gestuur het en hulle in die klooster van die dames van die Heilige Hart gedryf het, saam met `n aansienlike fortuin. Hoe hou julle van hulle in hul hemelse gewaad?”
(Die ou mense gooi hul arms in die lug, trek hul hare en skree): "Maar in hemelsnaam, Jesus, Maria en Josef, help ons! Hoe is dit moontlik? Daar is gesê hulle lei sulke suiwer lewens en moet ten alle tye die streng reëls van die orde en hulle biegvader nakom! En nou vind ons hulle in hierdie verskriklike toestand! O, Jesus, Maria en Josef, wat het van hulle geword?"

(Een van die witgeklede mans sê): “Kalmeer julself en moenie bekommerd wees oor hierdie onwaardiges nie. Ons is deur die Meester hierheen gestuur om in Sy allerheiligste Naam te soek en te herstel wat verlore was en ons sal uiteindelik hierdie paddas in orde bring. Maar sodat julle van julle dwaasheid genees kan word, moet julle teenwoordig wees wanneer ons dit doen en aanvaar geduldig alles wat julle te beurt val. Maar maak eers seker dat julle, julle liefde laat ontwaak vir die een God, Meester en Vader, Jesus en die pad wat julle sal hê om te volg, sal baie makliker wees!” Nou begin die ou mense te ween vir die ongeluk van hul sogenaamde geseënde dogters. Maar laasgenoemde blaas hulself nog meer op."