- Hoofstuk 129 -

OP DIE LIGGEWENDE SON. DIE MEESTER AS DIE LAASTE EEN. MARTIN AS GIDS.

Martin bedank My uit die diepte van sy hart vir hierdie opdrag, stap na die deur en maak dit met gemak oop, alhoewel dit ooreenkom met die hoogte van twaalf man en is die helfte so breed. Wanneer die deur oop is, gee die duisende voor die deur `n uitroep van vreugde, vermeng met skok en hulle almal bedek hulle oë teen die intensiteit van die lig wat dit uitstraal. Nie een van hulle waag om `n stap vorentoe of agtertoe te gee nie, want die meeste van hulle is daarvan oortuig dat in hierdie geweldige lig, die werklike Godheid woon in die volheid van sy mag, krag en wysheid. Selfs Martin is vir `n oomblik geskok wanneer die intensiteit van die lig hierdie keer veel groter lyk as op die twee vorige geleenthede wat hy hier was. Hierdie feit bekommer hom egter nie te veel nie en hy sê:  

(Martin): "Broers en susters, wees nie bang vir wat die Meester vir ons groter genot bedoel het nie, kom, volg My, almal van julle, want hierdie lig is `n vaste grond waarop julle soos op yster kan loop!" Borem en Chorel lei die vroue uit deur die deur. Die vroue was in die begin baie bang, maar hulle nuuskierigheid het hul vrees oorwin en hulle begin oor die drumpel te loop. Hulle word gevolg deur die monnike en ander gaste, naamlik, die ouers van die nonne en die van baie van die monnike. Na hulle volg die Sjinese met baie versigtige treë. Nadat hulle almal deurgestap het, volg Ek met Chanchah en Gella, wat ook eers bevrees was vir hierdie helder lig. Maar aan My sy het hulle gou hul vrees verloor en hulle betree hierdie nuwe gebiede van lig rustig. Nou staan almal op die glansende grond van die son en dit nie net geestelik nie, maar ook liggaamlik. Want al die geeste van My hoogste hemel kan ook die aard van elke natuurlike liggaam sien, binne en buite. Deur saam met My te wees, sien hulle deur My alles presies soos wat Ek dit sien, of dit nou in die wêreld van die geeste of die materiële wêreld is! In die begin sien hulle nie baie duidelik nie, omdat hulle oë verblind is deur die helder lig, maar geleidelik verbeter dit, soos dit reeds duideliker word begin sommige van die gaste van die voorwerpe en kleure op die grond te onderskei. Die vroue het selfs ook sommige baie mooi blomme opgemerk wat hulle graag sou wou pluk, maar Borem en Chorel raai hulle af, want op die son word dit beskou as `n slegte teken as `n plant op die verkeerde tyd beskadig word. Hier moet alles in die strengste orde gedoen word. Na hierdie groot groep gelei deur Martin, nogal `n groot afstand op die grond van die son geloop het en Martin `n bietjie ongemaklik begin voel, beveel hy hulle om te stop, kom na My toe en sê:

(Martin): "O Meester en Vader, Ek het die gevoel asof ons reeds meer as `n duisend myl geloop het van My huis af en al wat ons tot dusver gesien het, is `n paar blomme. Hoe ver en vir hoe lank sal ons moet loop voordat ons `n bepaalde bestemming bereik? Ek moet eerlik erken dat ek nie veel sou omgee om baie tyd te spandeer in hierdie veel-te-helder wêreld as al wat te sien is, lig en `n paar blomme is nie! Dit is goed dat hierdie stralende lig nie brand nie en dat ons geestelike oë nie ontsteking kry soos die fisiese nie! Alhoewel ek lei, wat is die nut daarvan as Ek nie weet waarheen nie! Daarom, o Meester, sal U nie eerder lei nie, dan sal ons die regte bestemming vinniger bereik!"

(Ek sê): "My seun Martin, bly net met geduld en volharding op die grond van lig loop en ons sal die bestemming van ons pelgrimstog met verloop van tyd bereik. Weet jy nie dat die son `n miljoen keer groter as die aarde is nie? En as jy reeds op die aarde baie geduld en selfontkenning op `n lang reis moet beoefen, moet dit veel meer geduld benodig om te reis deur die soveel groter gebied van die son. Daarom, neem weer die voortou en ons sal jou volg. Die rede waarom Ek nie hier kan lei nie, is dat niemand van julle beperk moet word in jul vryheid nie en daarbenewens, as Ek die groep lei en die inwoners van hierdie wêreld van lig kom om ons te ontmoet, sal hul verligte gees My gou herken en oorweldig word deur oormatige ontsag. As Ek as die laaste een agter jou loop, sal dit nie gebeur nie, want met die sonbewoners, is die vernaamste altyd voor. Want hulle wat agterna volg, word skaars opgemerk, indien ooit! Daarom is dit die beste plek vir My. Ons is nog op `n baie hoë bergreeks. Binnekort sal ons afdaal in `n vallei en daar sal die lig baie sagter wees. Daar sal julle `n skare van mense sien en dan sal jy, sowel as al die ander saam met jou, ten volle besig wees. Dan sal jy ook die ware doel van hierdie reis verstaan. Maar keer nou terug na jou pos en jou amp as gids." Martin bedank My en neem weer die leiding van die groep en beduie almal om hom te volg. Hulle staan almal op en gaan voort.