-Hoofstuk 60 -

BISKOP MARTIN AS VREDEMAKER. DIE SKYNHEILIGE DWAASHEID VAN DIE OPVOEDKUNDE SUSTERS EN HUL GEVOLGE IN DIE HIERNAMAALS. MARTIN SE VERMANING.

(Biskop Martin): "Luister, al julle liewe susters, laat die Meester Jesus dit vir julle besluit. Hy alleen is `n regverdige regter! Maar julle, vergewe mekaar uit julle hele hart en alles sal regkom. Hierdie huis van my is `n huis van vrede en liefde en nie `n huis van wraak nie! Daarom, kalmeer julleself en wees gelukkig dat julle so `n goeie skuiling gevind het hier by my, wat sonder twyfel net te danke is aan die Meester se medelye. As julle daarin slaag om julle haat in liefde te verander, sal julle voorkoms aansienlik verbeter. In die wêreld loop baie die verkeerde pad van kuisheid, hoekom moet jy `n uitsondering wees? Alhoewel julle baie gedoen het, was dit nie gedoen ter wille van die Meester nie, maar net ter wille van die hemel. Dit is nie volgens die Evangelie nie! Jy moet alles in jou vermoë doen en dan moet jy sê: "Meester, kyk, ek was `n lui slaaf! Meester, ontferm U oor U baie luie dienaar!" As julle my liewe susters, hierdie houding sal aanneem en nie mekaar oordeel of veroordeel nie, sal julle sekerlik guns vind in die oë van God. Weet julle nie wat die wyse leermeester, Paulus, sê dat hy net `n slegte, lui kneg is, wat sy werk as van min belang beskou en slegs die genade van God as noodsaaklik? Hy sê dat `n mens nie geregverdig word deur sy dade nie, maar slegs deur die genade van die Meester. Neem dit ter harte en sit jou verbeelde meriete aan die voete van die Meester. Erken die nutteloosheid van alles wat julle tot nou toe as regverdiging vir die ewige lewe beskou het, dan sal die genade van God gou duidelik word vir julle. Ek was `n biskop in die wêreld en was oortuig dat by my aankoms in die hiernamaals die hemelse leërskare my sou kom ontmoet. Dinge het egter heel anders uitgewerk. Tot dusver het ek nog nie die werklike hemel gesien nie, alhoewel ek met die Meester op verskeie geleenthede gepraat het en hierdie huis direk uit Sy baie heilige hande ontvang het. Hoe kan julle dink dat julle reeds met al die heerlikheid bekroon moet wees? Slegs met geduld, sagmoedigheid, liefde en goeie moed sal alles regkom!" Die susters van liefdadigheid is baie tevrede en stap terug en biskop Martin roep die Opvoedkunde susters, wat net op die punt was om met `n stryery te begin en hy vra hulle hoe dit gebeur het dat hulle so in die nood is en waar hulle op aarde gelewe het.

(Een van die Opvoedkunde susters): "O, liefste, hoog aangeskrewe en eerbaarste vriend, ons is nie almal van een plek nie, maar kom uit Frankryk, Switserland, Wallis en verskillende dele van Australië. Ons het baie toegewyde lewens geleef. Ons het minstens veertien keer per dag gebid, vir nie minder as `n kwartier nie, elke dag het ons die heilige mis en vesper bygewoon. Op Sondae en openbare vakansiedae het ons ten minste drie misse, `n preek, die middag litanie en beide seëngebede bygewoon. Ons het elke week ten minste drie keer belydenis gedoen tydens Advent en die Vastyd en het die baie heilige sakrament daagliks ontvang. Ons het vyf keer per week gevas ter ere van die heilige vyf wonde en op Vrydae, ter ere van die maagd Maria, het ons onsself sewe goeie houe met `n tou of lat gegee, vier op die linker- en drie op die regterbors. Die res van die tyd het ons gebruik vir meditasie en die opvoeding van jong meisies, in wie se harte ons probeer het om die begeerte te bevorder, indien finansieel haalbaar, om so vroeg as moontlik in ons voetspore te volg en al hulle aardse erfenis aan God se voete te lê, sodat hulle kan rein word en waardige bruide van Jesus Christus. Ons was nie onthul op die strate toegelaat nie en is streng verbied om na `n onheilige mens te kyk, selfs nie `n priester nie, maar slegs `n heilige broer van die Orde van Heilige Francis, `n heilige Jesuïet, `n biskop, of dalk ook `n baie vrome kanon. As ons dan enige onkuis gedagtes gekry het, het ons dit dadelik aan die waardige Moeder vertel en haar gevra vir `n baie ernstigste straf om ons kuis harte te reinig van sulke helse gedagtes. Die waardige Moeder, wat uiters heilig was, het ons eers haar goeie raad gegee en dan eers die gepaste straf volgens die erns van die onkuis gedagtes. Vir `n baie klein gedagte, was daar een hou op die naakte liggaam, drie rosekranse en `n totale vasdag. Vir `n groter sondige gedagte, was daar sewe harde houe, totdat bloed getrek is, dan twaalf rosekranse en drie totale vasdae gedurende die week. Vir `n baie groot sondige gedagte, miskien selfs oor die gruwelike huwelikstoestand soos dit nou bestaan, was daar vyftien houe met `n puntige lat, dertig rosekranse, nege totale vasdae oor `n tydperk van drie weke en `n skerppuntige silisium (gordel van boetedoening ) oor die naakte bors of dye. Bykomend tot die straf beveel deur die liewe, waardige Moeder was daar die geestelike boetedoening wat dikwels veel erger was. Ons moes opstaan in die middel van die nag en deelneem aan die gebede. Dit was veral moeilik in die winter en as ons siek geword het na hierdie wrede swaarkry, was ons ook nie toegelaat om te wens vir herstel nie, maar slegs vir die dood, om boete te doen vir ons sondes. Hierdie en ander baie wrede selfopoffering, was van ons vereis. Vanuit hierdie kort maar ware beskrywing, kan jy sien hoe verskriklik moeilike lewe ons op die aarde gelei het. So het ons baie vir Christus gely, gewoonlik baie geduldig en ons het die streng reëls van ons orde sonder klagte gehoorsaam. Ons het al ons eiendom oorgeteken aan die orde, tot voordeel van die orde, vir die heerlikheid van die maagd Maria en vir die heerlikheid van God. In die lig hiervan het ons nie gedink dat dit te veel gevra is van God om aan ons die ewige saligheid onmiddellik na ons bittere dood te skenk nie. Maar ons het egter nie net ons goedgegronde hoop sien weg smelt soos skuim nie, maar ons het ook die volgende ondervinding gehad. Toe almal van ons wat nou hier is byna gelyktydig in hierdie geestewêreld aangekom het, word ons vertel deur sommige boere waar ons was en ons sien `n paar ongelukkige vrouens, bekend aan ons, wat saam met ons in die geestewêreld aangekom het. Natuurlik het ons verwag dat `n skare duiwels hierdie los, slegte, ketter vroulike siele sou ontmoet, om hulle hel toe te sleep soos deur hulle verdien. Ons was egter verbaas om nie duiwels te sien nie, maar engele uit die hemel neerdaal, wat hierdie slegte, sondige siele in ware hemelse klere beklee. Hulle het hulle blink palmtakke gegee en hulle reguit hemel toe gedra, sonder om enige aandag hoegenaamd aan ons te skenk. Ons het gehuil, ons het gebid in wat vir ons soos miljoene jare gevoel het en ons het Maria en God gesmeek deur al Sy heiliges en uitverkorenes, maar sover was ons smekinge tevergeefs gewees. Is dit nie sleg nie? Was ons nie mislei in die tydelike sowel as in die ewige lewe nie? Kan dit goddelike geregtigheid genoem word?"

(Biskop Martin): "Wees `n bietjie geduldig! Vir die oomblik is julle versorg. En selfs as julle omstandighede nooit verbeter nie, is julle lewe nou redelik draaglik. Moenie te veel reken op julle meriete nie! Hoe kon julle dan so dom in die wêreld gewees het om tevrede te wees met die gevangeskap en die afranselings en hulle bykans toegelaat het om julle te vermoor? Watse goed het julle, julle medemens gedoen deur dit alles te ly? Julle was slegs gemoeid om julle eie bas te red en sou nie omgegee het as God die wêreld veroordeel het nie, so lank julle die hemel gewen het. Hierdie tipe naasteliefde is hoegenaamd van geen hulp in hierdie wêreld nie. Daarom, wees geduldig! Vergeet julle meriete! Beskou julleself as slegte, nuttelose dienaars van die Meester en julle sal ook guns vind by Hom. Stap nou terug en laat ek die dames van die Heilige Hart sien."