- Hoofstuk 165 -

PETRUS SE LOGIESE VERDUIDELIKINGS EN DIE UITSKAKELING VAN DIE SONOUDERLING SE ONSEKERHEID OOR DIE SIGBARE TEENWOORDIGHEID VAN DIE MEESTER.

(Die wyse): "Liewe vriend, dit sou nie die een wees wat tussen die twee vroue loop nie, sou dit, die een agter die drie dogters van hierdie huis wat ons gestuur het om julle te ontmoet op die plek waar julle gestop het en nie wou of durf voortgaan nie? Vir ons sou dit verkeerd wees as selfs `n derdegraad wyse `n vrou sou toelaat om hom te lei. Hoe dink jy dat ons dit sal beskou indien die Hoogste God, uit Wie alle wette van orde afkomstig is, deur vroue gelei word? Mits, natuurlik, dat hierdie gees, of eerder man, wat geen bewyse lewer om iemand spesiaal te wees nie, so `n god is?"

(Petrus): "Vriend, het jy nie deur jou lewe verskillende artikels gemaak nie, hetsy vir jou praktiese gebruik of net vir jou genot? Jy sê: "Sekerlik het ek, vir beide doeleindes!" Wel, aangesien jy verskillende dinge gemaak het, sê vir my of daar een onder hulle is waarvan jy wil sê, "Hierdie werk is my nie waardig nie. Ek is skaam daarvoor en dit is teen alle bestaande orde en baie onbehoorlik as ek daarna kyk of dit selfs aanraak?” Jy sê: "Nee!" Want as jy so `n item gehad het, hoe kon jy dit gemaak het as dit onwaardig is om daarna te kyk, of met jou hande aan te raak? Jy is heeltemal reg. Maar luister nou. As jy, wat voor God slegs `n baie onvolmaakte meester van jou werke is, nie een van hulle so erg vind dat dit onwaardig aan jou is nie, hoekom dan verwag jy dit van God, Wie vir ewig `n mees volmaakte Meester van al sy werke is?

Sê my, watter werk van God vind jy so sleg dat Hy moet skaam wees daarvoor? Of moet Hy, die Ewige God van al sy eindelose werke, van ons, sy werke, verwag om Hom te vertel wat betaamlik en reg is in verband met `n spesifieke werk van Hom? Wat dink jy daarvan?"

(Die wyse): "O, vriend, ek sien nou duidelik dat jou wysheid baie diepgaande is. Alle bewerings is gegrond en daar is niks wat `n mens daarteen kan sê nie. Ek begin nou ernstig glo dat die onbeduidend lykende man wel die Hoogste Goddelike Wese kan wees! Want as dit moontlik was op die klein Heilige Planeet, soos ons geleer is deur Sy engele, waarom sou dit onmoontlik wees op hierdie groot wêreld van lig? Jy sien dat ek dit kan en ook wel aanvaar. Maar daar ontstaan nou `n vreeslike belangrike vraag: As dit Hy is, die Almagtige, die Allerheiligste en Wysste, Wie te Verhewe en Heilig is selfs vir ons grootste en diepste gedagtes, sodat die wysste en suiwerste wyse nooit kon waag om Sy Naam te dink nie, hoe moet ons Hom ontvang en barmhartigheid vind voor Sy oë?"

(Petrus): "Vriend, Hy is al baie naby. Kyk met jou skerp oë na Hom en vertel my of Hy so vreeslik en skrikwekkend lyk. Sê ook vir my of jy dink dat die drie dogters van die huis, wat steeds bly omkyk na Hom en in `n baie gelukkige bui blyk te wees, enige van jou groot vrese toon?" 

(Die wyse): "O, vriend, ek sien niks van die soort nie. Hy lyk vriendelik en sag en die drie het ek nog nooit so uitbundig en vrolik gesien nie!"

(Petrus): "Wel, siende dat jy dit opgemerk het, hoe kan jy so `n vraag vra. Ek sê vir jou, vrees Hom nie, want alles wat Hy doen, doen Hy uit liefde en nooit toorn en wraak nie, alhoewel toorn en wraak Syne is, net soos liefde is. Daarom moet geen mens dit teen sy medemens gebruik nie. Want die toorn is God alleen s’n en wraak is die regters s’n, maar liefde is die Vader s’n en Hy gee dit aan Sy kinders en soek dit in hulle. Daarom kom Hy altyd met `n vader se liefde vir sy kinders, wie, as gevolg van sy liefde, Hy volgens Sy beeld gemaak het en in hulle harte die wonderlike roeping gesit het, wat dit moontlik maak om dit te word wat Hy self is. As dit die ewige waarheid is, sou dit sin maak om Hom te vrees Wie die Liefde self is. Jy is nie bang vir my wat magtig en kragtig genoeg is om hierdie hele wêreld in `n oomblik met net een gedagte te vernietig en `n nuwe een te skep nie. En aangesien jy my nie vrees nie, wat al die mag van die Meester het, maar nooit so goed soos Hy kan wees nie, hoe dan, kan jy Hom vrees Wie se goedheid oneindig is. Moenie bang wees nie, maar wees vol vreugde dat die onbeperkte genade aan jou wêreld verleen word. En Hy sal verheug wees met jou en al die ander en Hy sal julle help waar hulp die nodigste is. Maar nou, vriend, kry jou hart in orde, want met `n paar tree, sal Hy in ons midde wees."

(Die wyse): "Ag vriend, ek weet nie of my hart in orde is of nie, maar vir die eerste keer voel ek `n groot liefde vir Hom. Ek het my vrees te bowe gekom met die hulp van die volgende veronderstellings, wat vir my nogal wys voorkom: As gevolg van korrekte denke, as `n skepsel kan ek nie meer word as `n skepsel nie. So, God kan nooit minder wees of minder word as wat Hy is nie, naamlik, God, die mees Volmaakte Oerwese, wat die grondslag vorm vir elke ander wese. Sonder `n Skepper, is geen skepsel selfs denkbaar nie, maar die Skepper is sonder skepsels. Die Skepper is reeds wat Hy is deur Sy oneindige, duidelikste bewussyn, wat Hom in staat stel om te skep wanneer en wat Hy wil. Die skepsel kan nooit enigiets wees tot die Almagtige wil van die Skepper dit tot iets maak nie.

Ek sien in die Skepper, sowel as in die skepsels, twee noodsaaklikhede, waarvan die laaste afhanklik blyk te wees van die eerste. En omdat hierdie saak op geen ander manier beskou kan word nie, kan ek nie sien hoekom ek, `n voorwaardelike noodsaaklikheid, die onvoorwaardelike een moet vrees nie. Dit kalmeer my gedagte om hierdie saak soos volg te sien: Ons groot wêreld het op sy oppervlak baie dinge wat so klein is in hul volume, in vergelyking met die totale volume van die hele wêreld, sou hulle amper wees soos `n niks teen die oneindigheid. Tog bestaan die klein saam met die groot, onbekommerd en geniet sy bestaan vir dieselfde rede as die oneindige groot. Selfs al is dit in vergelyking met die groot, `n niks, dit is nog steeds volledig in homself. En verder: Ek kan natuurlik nooit word wat die mees Goddelike, Almagtige Skepper is nie, ook kan Hy, nieteenstaande sy almag, word wat ek is nie, `n geskape wese. Nie dat daar enige voordeel daarin is nie, maar dit is `n merkwaardige toestand wat nooit deur die Skepper ingegaan kan word nie. En so het elk van die twee noodsaaklikhede iets van sy eie: Die iets kan, selfs oënskynlik, nooit werklik bereik word deur die ander party nie. As ek hierdie verhouding visualiseer, verloor ek ook die vrees wat my beetgepak het."