- Hoofstuk 167 -

DIE MENS SE EENWORDING MET GOD. VOORBEELD VAN DIE SEE EN DRUPPELS WATER. DIE TRAAGHEID VAN INTELLEKTUELE WYSHEID IN VERGELYKING MET WYSHEID VAN DIE HART.

(Johannes): "Liewe vriend, hoewel jy baie krities is in hierdie baie belangrike saak en sommige van jou argumente korrek is, kan hulle jou so op `n dwaalspoor lei dat jy skaars ooit die ware bestemming van jou bestaan sal bereik. Daarom, in die Naam van die Meester, wat nou stop om ons ontwil, sal ek jou meer lig op hierdie onderwerp gee. Ten einde die korrektheid van jou teorie te bewys, wat jy gebruik in `n natuurlike metafoor, sal ek nou `n soortgelyke een gebruik om jou verkeerd te bewys en jou meer lig gee as wat jy ooit kan verwag van jou groot Son. Alhoewel ek nie heeltemal so diep in die uitgestrekte ruimtes sal duik nie, is ek seker dat die Meester my sal help om die spyker op die kop te slaan. Dit is die see in elke wêreld, of dit nou klein of groot is, waarin al die strome, riviere en spruite vloei en wat ook die grootste deel van al die reëndruppels absorbeer. In elke wêreld is die see die basis vir al die water, insluitende reën en dou. `n Wêreld sonder `n see sal wees soos `n mens sonder bloed en daarom sonder enige sap en sal daarom verander in `n mummie of lewelose standbeeld. Die see is net so noodsaaklik in `n wêreld soos bloed is in enige lewende wese. Alles in `n wêreld wat `n vloeistof genoem kan word, het ontstaan uit die see, doen sekere dienste en keer weer terugkeer na die see. En die see stel sy groot menigte in ontelbare klein bolletjies en druppels vry aan die atmosfeer wat nou verwant is aan hom en wat elke wêreld omvou. In hierdie atmosfeer, wat voortdurend in beweging is, word hierdie klein deeltjies water uitgedra oor die hele wêreld en op plekke waar hulle versamel word hulle sigbaar as mis en uiteindelik versamel hulle as wolke. In hierdie wolke verenig hulle en vorm in groter en swaarder druppels, wat dan as reën val op die dorstige wêreld, herstel en verfris dit. Nou weet jy wat die see is en wat dit gee. Jy sê: "Maar dit is reeds ou kennis." Reg, as dit duidelik is vir jou, sê dan vir my, wat is eintlik die oudste, die individuele druppels water, of die hele see self? Natuurlik was die hele see eers daar voor `n reëndruppel daaruit kon opstyg in die lug in. Maar toe dit die see as `n deeltjie daarvan verlaat het, was dit iets anders as die see self? En toe dit teruggekeer het na die see, sal jy enige verskil tussen dit en die see vind? Jy sê: "Nee, daar is alles identies, want waar `n deel van `n geheel identies met die geheel is, is beide deel en geheel dieselfde." Ek stem saam, maar wanneer dieselfde verhouding tussen Skepper en skepsel bestaan, hoe verklaar jy die versperring wat jy tussen hulle oprig?"

(Die wyse is verbysterd deur hierdie woorde en sê na `n ruk): "Wyse vriend, ek sien nou duidelik dat jy reg is. Daar is niks wat ek kan sê om jou bewyse te weerlê vir die identiteit van die Skepper met Sy skepsel nie. Dit kan nie anders wees nie, want waar anders moet die Skepper materie vind vir die maak van wesens indien nie in Homself nie? En omdat dit uit Hom geneem is, moet die materie of substansie identies met die Skepper wees, selfs al is die tyd waartydens die substansie van die skepsel geskei is van die Skepper, natuurlik, nie identies met Hom nie. Is tyd net `n fragment van die ewigheid, streng beperk aan beide kante, terwyl die Skepper oneindig is en so moet wees, want niks kan ontstaan sonder Hom nie. Hierdie vraag is dus baie duidelik en kan nie duideliker gemaak word deur meer diepgaande bewyse nie. Maar hierdie gemeenskap hou daarvan om gedetailleerde berekeninge vir alles te hê en daarom sal dit baie handig wees om dit in `n vergelyking te bring. Ek stel die verhouding as volg voor: Die Skepper as die kollektiwiteit van al die individuele totaliteit geskei van Hom deur Sy wil is in dieselfde verhouding tot die laaste as, omgekeerd, die totaliteit wat uit Hom bly uitgaan, gesamentlik geneem, aan die Skepper. Daarom volg dit dat die totaal van al die geproduseerde individuele totaliteit gelyk is aan die Skepper se totaliteit in hulle. Of, die eenheid van die Skepper is volkome vervat in die eenheid van die wesens en omgekeerd. Indien die totale eenheid in die wese gelyk is aan die eenheid van die Skepper, dan ook in aparte eenheid gelyk moet wees aan die gesamentlike eenheid vervat daarin in `n streng gelyke verhouding as die geheel in die geheel. Dit moet tog baie nuttig wees om hierdie verhouding te noem?"

(Johannes): "Ja, ja, die verhouding is reg. Maar hier moet ek jou daarop wys dat ons kinders van die Meester, Wie is en altyd ons Vader sal wees, `n baie ander manier van berekening het. Alles wat jy met jou kop uitwerk, werk ons met ons harte uit. En ons kry altyd die beste resultate, wat bestaan uit alle denkbare uitsonderings. Maar hier kom die Hoof Meester wiskundige. Hy sal jou heel ander berekeninge wys!"

(Die wyse): "So, dit is die Meester, die wese van God?"

(Johannes): "Ja, vriend, dit is die Meester."

(Die wyse): "Om seker te wees, sy uiterlike voorkoms openbaar nie baie heerlikheid nie. Maar soos wat Hy nader kom, maak Hy `n baie vurige liefde in my hart wakker. Sy voorkoms is goed, baie goed. Maar dit is bykans ondenkbaar dat hierdie so natuurlik lykende man, wat die diepste wysheid mag besit, veronderstel is om die Skepper van alle oneindigheid en die werke wat dit bevat te wees. Hy is net so beperk soos die twee van ons. Hoe dan, kan Hy, gelyktydig, die oneindige deurdring en bevat? Maar wysheid het onpeilbare dieptes, alles is moontlik. Met hierdie, wil ek net aandui hoe eienaardig ek dit vind. Maar stil nou, Hy gebied stilte!"