|
Biskop Martin - Die ontwikkeling van `n siel in die hiernamaals JACOB LORBER - AFRIKAANS
Hoofstuk 24
|
Spring: |
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, 152, 153, 154, 155, 156, 157, 158, 159, 160, 161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, 175, 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185, 186, 187, 188, 189, 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197, 198, 199, 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206. |
|
|
- Hoofstuk 24 -
‘N NUWE TAAK VIR DIE BISKOP. BLUS ‘N VUUR EN RED LEWENS. DIE VUURSLAGOFFERS WORD INGENEEM EN UITGERUS MET KLERE.
(En Ek sê): "Kyk na die noorde! Sien jy die vuur? Ons moet gou daarheen en die vuur doodmaak, of die hele gebied hier kan ly. `n Vuur van die bose in die geestewêreld versprei baie vinniger as `n brand in die natuurlike wêreld."
Ons haas in die rigting van die vuur en het dit reeds bereik. `n Baie arm dorpie is omvou met die vlamme, en ons sien `n skare van miserabele, heeltemal naakte dorpenaars op vlug uit hul brandende hutte. In die middel van die dorp sien ons egter `n beter tipe huis met `n balkon, waarop daar vyf mense jammerlik om hulp skree. Die vlamme het hulle byna bereik en kon hulle binne `n oomblik verteer!
(Biskop Martin, wat dit sien, skree): "Vriende, in hemelsnaam, waar kan ons `n leer kry sodat ek kan opklim na hulle en hulle moontlik red, met julle hulp?"
(Ek sê): "Kyk, daar is iets soos dit wat by ons voete lê. Neem dit en volg jou hart!"
Biskop Martin gryp die leer en hardloop na die huis met die balkon. Die huis is reeds heeltemal omvou in vlamme. Hy leun die leer teen die balkon, klim vreesloos op, neem twee van die mense wat reeds ineengestort het op sy skouers, en dra hulle na veiligheid, terwyl die drie sterkeres hom volg. So het hy die siel-lewens van vyf gespaar in `n minuut se tyd. Na voltooiing van hierdie taak, keer die biskop terug na My en sê: "Ag, ek dank God dat ek met hierdie redding geslaag het! Ek het al gedink dat my ywer my in ernstige moeilikheid gekry het. O, vriende, wat `n hitte! My hare moet geskroei wees! Maar dit maak nie saak nie, so lank hierdie arme mense veilig is! Twee was reeds naby aan dood, en dit was hoog tyd dat hulle uit die vlamme gered word. Maar hulle is nou bygebring, en dit gee my meer geluk as wat ek die saligheid van die derde of sewende hemele verwerf het. En, broers en vriende, laat ons hierdie arm mense wie ek gered het en al die haweloses, bukkend langs die heining, naak en treurig, na ons plek neem. O, liewe broers, laat my hierdie vreugde toe."
(Ek sê): "Natuurlik sal ons dit doen! Dit is hoofsaaklik waarom ons hiernatoe gekom het. Maar eers moet ons die vuur uitsit, en daarna kan ons die arme skepsels saam met ons huistoe neem! Dus laat ons die brand bestry!"
(Biskop Martin): "Dit sou goed wees as ons `n klein oseaan byderhand gehad het. Maar ek kan nêrens `n druppel water sien nie. Hoe gaan ons die vuur beveg sonder water?"
(Ek sê): "Sien jy die staf op die grond, soortgelyk aan die een wat Moses gehad het? Tel dit op en steek dit in die grond. As jy dit vol geloof doen, sal ons baie water hê. Want hierdie gebied is redelik moerasagtig. Dus doen dit!"
Biskop Martin doen soos ek gesê het, en `n fontein spuit uit die grond. Die biskop sê: "Dit is mooi! Nou sal ons moet probeer om `n paar emmers te kry om die water aan te dra."
(Ek sê): "Vriend, dit sal doen! Die water sal sy deel self doen, Want hierdie sterk fontein sal binnekort die vlamme blus. Daarom kan ons nou die geredde mense saamneem huis toe, `n bietjie rus en verfrissing, sodat ons `n nuwe taak kan aanpak. Gaan nou en bring hulle almal na my!"
Biskop Martin, in die beste gemoed, gaan haal die arme brandslagoffers, en ons gaan in die paleis, waar die gaste gehuisves word in `n ander ruim kamer. En daar, omdat hulle nog steeds naak is, neem die biskop sy kleed en sit dit om die skouers van die een wat hy beskou as die armste en swakste van almal. En sy onderbaadjie gee hy aan `n ander een wat net so miserabel lyk, waarna almal hom loof oor sy houding. Maar hy, soos `n opregte man, sê: "My liewe, arme vriende en broers, moenie my prys nie, maar prys eerder God en my twee vriende hier! Want ek self is onlangs deur hulle ingeneem, en hulle het so baie vir my gedoen. "Ek is net `n slegte dienskneg van hierdie vriende, maar julle redding het my groot blydskap gegee, en dit is my beste loon!"
(Ek sê): "So is dit reg, geliefde broer! Jy het van `n Saulus verander na `n Paulus! As jy op hierdie manier voortgaan, sal jy binnekort `n ware helper wees vir My en My vriend en broer. Maar laat ons nou na ons vertrek gaan!"
|
|
|
|
|